Ik kniel op mijn hurken voor de stoel van mijn tante Annet,  zodat ze niet zo omhoog hoeft te kijken om me te zien. 

"Dag, wat fijn dat ik je zie." zeg ik.

"O, ja ... maar ik ken je niet... wie ben je dan? Ik weet niet wie je bent hoor."

"Fijn dat ik je weer zie, ja... je kent me wel...

Ik ben Angela, de dochter van Coby... en van Louis, je broer..."

En dan lichten haar ogen op in een blik van herkenning.               Ze kijkt me lachend aan.                                                             "O ja? Wat leuk..."

Ik geef haar een knuffel en maak plaats voor Marie-Antoinette,haar dochter. Ze kust haar moeder op de wang.           "Hé ben jij d'r ook?" zegt tante Annet. Een uitspraak van herkenning.                                                                                   We zitten bij Annet. Ik vertel dat ik speciaal gekomen ben om muziek te maken tijdens de kerstviering. Ik zet mijn instrumenten en geluidsapparatuur klaar, zodat de dominee straks, tijdens de viering, voor iedereen goed te verstaan is.       En dan, na de viering zing ik speciaal voor mijn tante Annet.       Ik zing over de waterval in het groene dal... "Nou, niet te sentimenteel hoor..." zegt ze. Dan zing ik het liefdesliedje van Herman van Veen. Twee mensen liggen in bed, de zon schijnt op hun gezicht. Mijn tante vindt het prachtig. "O, wat mooi is dat." Zegt ze zachtjes steeds maar weer als ik het lied zing. Ik ben blij dat ze er zo van geniet. Ik sluit het lied af door haar een kus op haar wang te geven.                                                               "Nou, dat heb je heel mooi gedaan."