Dolce far niente

                          In deze voorstelling vertelt een man het verhaal

over zijn vrouw die dementie heeft,

met behulp van zijn dagboek. 

Op luchtige en soms indringende wijze

vertelt hij over alle facetten van dementie.

Daarbij komt hij tot de ontdekking dat niet alles ellende is.

 Hoewel zijn vrouw achteruit gaat, is hij nog steeds in staat

de mooie momenten met haar te koesteren.

 

Tijdens een uitstapje naar het museum

ziet hij een schilderij van een prachtige vrouw in haar hangmat,

die daar ledig ligt en niets verricht.

Naast het schilderij hangt een bordje met de titel:

"Dolce far niente, de godin van het zalige niets doen".

De man lacht.    

"Dat is precies mijn vrouw. Zij is als een dolce far niente."

 

Het publiek wordt uitgenodigd om mee te doen.

Echter niets moet.

Het ont-moeten staat centraal.

Teksten uit het dagboek worden afgewisseld met prachtige liedjes

die uitnodigen tot een lach en een traan.

 

 

Na de voorstelling is er de mogelijkheid

om na te praten over de voorstelling

en reacties op te schrijven in het gastenboek.

 

Een reactie uit het gastenboek:

"Mijn vader heeft Alzheimer.

Hij en mijn moeder en ook mijn broer en ik  

hebben ontzettend genoten van de voorstelling.

Ik vind het fantastisch dat

jij op deze wijze mensen gelukkig maakt!"